Chichén Itzá

Chichén Itzá

Jest to prekolumbijskie miasto założone przez Majów na półwyspie Jukatan w Meksyku około 450 roku. Największy rozwój datowany jest na X-XI wiek. W wieku XIII miasto straciło na znaczeniu, a w XV zostało opuszczone. Od roku 1924 prowadzone wykopaliska pozwoliły odkryć pozostałości wielu zabytków. Nazwa miasta pochodzi od dwóch świętych zbiorników, przy których zostało ono założone (nazwa Chichén Itzá znaczy Źródła Ludu Itzá). Zbiorniki te zwane cenote służyły od V wieku jako miejsce składania ofiar - Majowie wrzucali rytualnie łamane przedmioty.

Pierwsze budowle w Chichén Itzá zostały wzniesione około 700 roku (w okresie klasycznym rozwoju sztuki Majów). Prezentują one typowe cechy architektury Majów – są to niskie budynki wznoszone z kamienia o gładkich ścianach. Największe budowle wzniesione zostały w okresie wpływów Tolteków. Powstały w tym czasie: największe na terenach Mezoameryki boisko do gry w pelotę (o długości 150 m), El Castillo – świątynia Kukulkana (Świątynia Zamek), Świątynię Wojowników (Templo de los Guerreros), grupę Tysiąca Kolumn i Świątynię Jaguara.

W 1988 roku stanowisko archeologiczne w Chichén Itzá wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO, zaś 7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.